Współczesny przemysł perfumeryjny rozwinął się w XX wieku. Patrząc wstecz, widzimy kilka kolejnych, wyjątkowo ważnych okresów. Przełomy dokonywały się w czasie, kiedy wyłanialiśmy się z chaosu obu wojen światowych. Perfumy, które wtedy powstały, stanowią punkt zwrotny w historii substancji zapachowych. Perfumy Chypre powstały w roku 1917, a następnie użyczyły swej nazwy całej kolekcji perfum, które miały oddawać mocne zapachy wschodnich wybrzeży Morza Śródziemnego. Same perfumy Chypre wycofano ze sprzedaży po kilku latach ze względu na konieczność stosowania trudno dostępnych składników i niemożność zaspokojenia ogromnego popytu. Na ich pierwszą nutę zapachową składały się takie zapachy, jak: bergamota, cytryna, neroli i pomarańcza; na średnią: róża, jaśmin, goździk, kosaciec florencki i bez; a na podstawową: mech dębowy, paczula, żywica labdanum, styraks, cybet i piżmo.

Znajdująca się poniżej tabela opisuje inne perfumy, które były charakterystyczne dla swojej generacji i miały powstać w wielu kopiach. Wymienione są również główne zapachy pierwszej, średniej i podstawowej nuty zapachowej, nie podano tych zapachów, które występują w niewielkich ilościach. Po tym, jak Chanel N° 5 odniosły tak wielki sukces, wkład przemysłu chemicznego w chemię zapachów stawał się coraz większy.

Główne fazy zapachowe najmodniejszych perfum

* Paczula pochodzi z liści indonezyjskiego krzewu i posiada intensywny, drzewny, słodki i balsamiczny zapach z korzenną nutą.

Związki o cudownym, świeżym zapachu, z tak zwaną „zieloną” nutą zapachową, zostały wynalezione przez chemików w 1930 roku; jeden z nich nazwano alkoholem liścianym, jego nazwa chemiczna brzmi cis-3-heksenol. Ta właśnie grupa chemikaliów stała się podstawą perfum Ma Griffe, wypuszczonych na rynek w 1944 roku przez firmę Carven. Niewiele później powstały perfumy Miss Dior, łączące tradycyjny zapach chypre z zieloną pierwszą fazą zapachową. Dior wylansował je jako dodatek do swojej kolekcji New Look, która powstała pod koniec lat czterdziestych. Perfumy L’Air du Temps również odniosły wielki sukces, kiedy w 1947 roku zostały wprowadzone na rynek przez firmę Niny Ricci, a opierały się one w dużym stopniu na syntetycznych zapachach kwiatowych. Były to pierwsze „stabilne” perfumy, innymi słowy, utrzymywały jednakowy zapach aż do ostatniej kropli. Perfumami, które zrobiły wtedy największe wrażenie, były Femme firmy Rochas. Ich zapach opierał się na brzoskwiniowo-śliwkowej pierwszej fazie zapachowej, jaśminowej nucie średniej i nucie podstawowej tworzonej przez mech dębowy i wanilię.

W latach sześćdziesiątych powstała seria perfum dla „kobiet wyzwolonych”. Ich podstawą był dihydrojasmonian metylu, syntetyczna wersja aromatu jaśminowego, ale o lżejszym, świeższym zapachu. Również w latach sześćdziesiątych firma Faberge wylansowała perfumy Brut zawierające syntetyczne piżmo. Kolejna dekada była również wypełniona przez innowacje perfumeryjne, gdyż powstały takie perfumy jak Chloe (Lagerfeld), Charlie (Revlon), Opium (St. Laurent), Anais Anais (Cacharel).

W przypadkach, gdy rośliny mogą wytwarzać wystarczająco dużo olejków zapachowych, aby zaspokoić nasze zapotrzebowanie, warto rozważyć ich uprawę na skalę komercyjną. Uzyskane w ten sposób naturalne olejki są oczywiście mieszaninami związków i czasami ta naturalna kompozycja uznawana jest za lepszą niż ta, która powstaje syntetycznie. Różnica między mieszaniną naturalną a wytworzoną przez połączenie syntetycznych składników jest niewielka, ale zauważalna. Mimo to zużycie ekstraktów roślinnych dramatycznie zmalało na rzecz przemysłowo produkowanych substancji zapachowych. Nietrudno jest zrozumieć dlaczego. W Maroko, gdzie są największe na świecie obszary uprawy jaśminu, zrywający kwiaty robotnik  jest w stanie zebrać do 15 000 kwiatów dziennie, pracując wczesnym rankiem, gdy zawartość olejków w kwiecie jest największa. Jednakże z takiej ilości kwiatów można uzyskać zaledwie około 1,5 grama jaśminowego absolute. Światowe zapotrzebowanie na niektóre substancje zapachowe, jak na przykład jaśmin, osiąga obecnie tysiące ton rocznie.